BECKY
De foto die je hier ziet is gemaakt op 29 Januari 2009, een paar uur voor Becky's dood. Ik heb toen een hele moeilijke beslissing moeten nemen.
Becky
is een dochter van onze eerste haan, de vleeshaan Chucky. Zij en haar
zus liepen al op vrij jonge leeftijd gewoon met de rest mee, toen
Chucky haar waarschijnlijk heeft getreden. Ik kan het me niet meer zo
goed herinneren maar ik weet wel dat ze vanaf dat moment mank is gaan
lopen. We zijn meerdere malen naar verschillende dierenartsen geweest.
Haar kniegewricht was verschoven en het was te laat om er nog iets aan
te doen.
Haar rechter pootje stak een beetje naar voren. Ondanks dat ging Becky goed mee. Alleen scharrelen kon ze niet meer zo goed. Vooral niet op het laatst. Ik voerde haar dus dageljks bij. Dat was mijn zogenaamde Becky uurtje. De familie rekende er al op dat ik dan bij de kippen te vinden was.
Ze zat meestal even bij me op schoot, terwijl ik haar haar bakjes voer en water voorhield. Zo ontstond er een band tussen ons. Ik opende de zonnebloempitten en zij pikte ze gretig uit m'n handen. Ook de verse tarwestelen maakte ik voor haar open.
Becky sloeg zich er goed doorheen. Ondanks haar handicap straalde ze geluk uit. En oh wé degene die haar voer van haar wegstal. Die kreeg een pik. Een gevecht met een opdringerige kip of haan ging ze ook niet uit de weg. Ik zal die uurtjes met haar nooit vergeten.
Maar op een gegeven moment begon ook artrose een rol te spelen. Een infectie onder haar voet gaf uiteindelijk de doorslag voor m'n beslissing haar in te laten slapen. Ik wilde Becky voor erger besparen. Maar eigenlijk zat ze nog volop in het leven. Ik had haar nog zo graag een fijne zomer gegund!
La photo que vous voyez ici a été prise le 29 janvier 2009, quelques heures avant le décès de Becky. J'ai dû prendre une décision très difficile à ce moment-là.
Becky est une fille de notre premier coq, le coq de chair Chucky. Elle et sa sœur se promenaient avec les autres à un âge relativement jeune, lorsque Chucky lui a probablement monté dessus. Je ne m'en souviens pas très bien, mais je sais qu'elle a commencé à boiter à partir de ce moment-là. Nous sommes allés plusieurs fois chez différents vétérinaires. L'articulation de son genou s'était déplacée et il était trop tard pour y remédier.
Sa patte droite dépassait un peu. Malgré cela, Becky se portait bien. Ce n'est que pour courir qu'elle ne pouvait plus le faire aussi bien. Surtout pas à la fin. Je l'ai donc nourrie tous les jours. C'est ce qu'on appelle mon "quart d'heure Becky". La famille comptait déjà sur moi pour être avec les poules à ce moment-là.
Elle s'asseyait généralement sur mes genoux pendant un moment, tandis que je tenais ses plateaux de nourriture et d'eau. C'est ainsi qu'un lien s'est créé entre nous. J'ouvrais les graines de tournesol et elle les picorait avidement dans mes mains. J'ouvrais également les tiges de blé frais pour elle.
Becky s'est bien débrouillée. Malgré son handicap, elle rayonnait de bonheur. Et attention pour celui qui lui avait volé sa nourriture. Celui-là avait eu droit à un coup de bec. Elle n'hésitait pas non plus à se battre avec une poule ou un coq un peu trop pressant. Je n'oublierai jamais ces heures passées avec elle.
Mais à un moment donné, l'arthrose a commencé à jouer un rôle. Une infection sous son pied a finalement motivé ma décision de l'endormir. Je voulais épargner le pire à Becky. Mais en fait, elle était encore pleine de vie. J'aurais aimé lui offrir encore un bel été !
Epiloog
Dit was dan het laatste verhaal. Behalve de kippen die hier een hoofdrol speelden, hebben we er nog een 15-tal andere rondlopen. Iedere kip of haan heeft zo z'n eigen schoonheid, ook al zijn het niet allemaal moeder's mooiste. Ze hebben ieder hun eigen karaktertrekjes. De één is ondeugend en fel, de ander is lief en zacht. Dat geldt voor de kippen maar ook voor de hanen. Juist dat wilde ik met deze tentoonstelling in een wat breder publiek naar voren brengen. Ik hoop dat jullie er plezier aan hebben beleefd!
Dan tot slot nog even dit. Het houden van kippen is een fascinerende hobby, al zou ik het niet iedereen aanraden. Kippen hebben redelijk wat ruimte nodig en een goede verzorging. Een schoon hok en uitgebalanceerd voer is erg belangrijk.
Hier in Frankrijk worden kippen geschaard onder de exotische dieren. Ze kunnen geplaagd worden door heel wat ongedierte en ziektes. Uit te vinden wat ze precies hebben als ze zich niet lekker voelen is niet altijd gemakkelijk. Daarvoor heb je een dierenarts nodig die kennis heeft van zaken. Gelukkig hebben we die gevonden. problemen. Ik zou hun via deze weg graag nog extra willen bedanken voor de goede zorgen die ze onze dieren de laatste jaren hebben gegeven.
Op de volgende pagina staan nog wat foto's van kippen van vrienden van ons.